Raro
ISBN: 978-84-126822-6-7
Cabería a posibilidade de considerar o presente volume como un libro de
relatos. Dende esa perspectiva, non sería máis que a escolma inconexa de textos
de diferente temática, extensión e época de creación. Eu prefiro ver cada
relato como un tixolo pertencente a unha obra en constante construción. A
creación dun estilo non nace con cada autoría no momento en que esta toma
consciencia das súas pretensións. O estilo defínese co tempo e o traballo. No
presente volume, para continuar co símil anterior, móstranse os tixolos da
creación dun estilo. Pódese apreciar certa evolución na escrita, nas temáticas
ou na lírica empregada, esa musicalidade que acompaña a lectura e que tamén
evolucionou co paso dos anos.
Na composición do quebracabezas permitinme unha licencia. A orde de
colocación dos textos non é cronolóxica. O título, Raro, non o permitía. Hai
textos, máis distantes no tempo, para os que este título sería só unha
protuberancia incipiente e non definitoria. A localización destes en
particular, vén determinada pola necesidade de utilizar a súa lectura, para
aquelas persoas que sigan a orde establecida, de remanso de paz entre as
turbulencias do río. Porque este libro nútrese principalmente de sensacións, de
escenas que provocan emocións ou que buscan facelo, antes do que contar unha
historia. Os momentos da nosa existencia que permanecen, ou afloran en canto
xorde a ocasión, son aqueles que foron fértiles en emocións. Este libro, se por
algo ficará na memoria das persoas que o lean, será porque espertou, de entre
todas as emocións que poderían abrollar, o horror do posible, do que nalgún
momento foi real aínda que non necesariamente percibido como tal. Non é un
libro feliz, pois transita os sumidoiros do que se prefire negar, da mácula, do
que doe. Haberá quen prefira ler un libro que o evada, que o saque da latrina da
súa vida diaria. Este volume sempre estará aí, agardando o seu momento,
lembrando que o mundo dos paraísos artificiais non poderá, por si só, mudar o
que manca. Este conxunto de relatos é, en definitiva, unha chamada á introspección,
a análise dunha mesma, co fin de aliviar a carga da bagaxe que fomos acumulando
sobre os ombreiros e que preferimos obviar.
Comentários