
Cando a imprenta me enviou o libro, decidín achegalo, polos meus propios medios, a todos os lugares onde me fose posible, consciente de que sería obviado, como o son grande parte dos proxectos poéticos que se fan neste país. Non imaxinei que habería quen lle ofrecese o seu tempo, e moito menos un espazo nalgún editorial. Cando vin que era incapaz de afrontar, en solitario, unha correcta distribución, decidín contratar os servizos do Consorcio Editorial Galego, o que aumentou considerablemente o prezo do libro. Feito que me sigue parecendo un dos grandes limitantes á hora da comercialización. Por este motivo, xuntei os exemplares que me quedaban e deixeinos nalgunhas bibliotecas do país, así que se cadra, para aquelas persoas que non queren ou non poden compralo, pódeno atopar no andel da biblioteca pública máis próxima.
Dado o escaso valor que se lle dá as autoedicións, todo isto paréceme un logro impensable a priori. Agardo que A Crise mereza o tempo e as liñas que se deitaron con el.
Comentários
Unha aperta ben fonda meu!