Bosquexos para unha distopía
Alberte Momán Noval
Redelibros. 2016
ISBN: 978-84-943412-8-1
A mediados de abril en librerías.
Presentación editorial:
Estes bosquexos son a miña
propia banda sonora. Relatan as horas que dediquei a pasar por diante de bares
abertos aos que rara vez accedín para acalmar a sede, ou se cadra para
escorrentar a friaxe da noite. Estes textos falan deste Lugo que apenas se
aprecia, por próximo. Falan de calquera cidade na que exista un bar, unha festa
popular ou a dor inmensa da violación continuada. Son tanto deste tempo que
mancan cunha angustia que xa non se percibe. De tratarse dunha obra para
intelectuais, faría referencia, como obriga, a O Potomak de Jean
Cocteau, á creación dos seus Eugènes, duros, co grao de psicopatía xusto para
afastarse da dor que causan, pero estes bosquexos non son aptos para retóricas
baleiras, non precisan de grandes referentes, distintos dos seus protagonistas,
que son, como non podería ser doutro xeito, as persoas coas que me fun atopando
durante todos estes anos e sobre as que nunca tiven o valor de escribir. Pero,
para que ningunha persoa poda sentirse estafada, véxome na obriga de aclarar
que, quen procure nestas páxinas as suculentas declaracións dos seus
protagonistas, adubadas coa tintura do sensacionalismo, debe saber que existen
outras lecturas que lle han resultar moito máis proveitosas. Aquí móstrase, en
moitos casos, a dor que normalizan as estatísticas do Ministerio do Interior. A
violencia e o acoso como feridas do subconsciente, no tempo no que a educación
e a xustiza miran de semellar ausentes.
Comentários