En nós todas as paixóns
e todos os vicios
e todos os soles e os astros
abismos e outeiros,
arbres, animais, selvas, ríos.
Nós somos isto.
Facemos a experiencia da vida
nas nosas veas
nos nosos nervios
perdemos pé
afogados entre os bloques grises das casas.
Sobre pontes de aceiro
unha luz de mil lámparas
nímbanos.
E mil noites violeta
graban as enrugas profundas
sober dos nosos rostros.
E xa estaou, instalado na antiga Lugoslavia, cidade para min universitaria, e que hoxe me brinda a oportunidade de comezar novamente. Dividida, como aqueloutra da que toma o nome, Iugoslavia, pero con fondas raíces fortemente afincadas na historia, no pasado que nos vai construíndo, que a foi construíndo como é. E como é? diredesme. É Lugoslavia, a grande descoñecida, a inxustamente valorada, avaliada. Teño, por tanto, comezando dende xa, neste novo emprazamento, o deber de dar a coñecer as potencialidades desta terra, sempre que o tempo e os azos me acompañen. Veño a traballar para retomar os proxectos que tiña abandonados por falta de recursos. Veño, se cadra, a comezar onde o deixara. Unha nova compaña esta onda min. A súa importancia, o seu complemento indícanme o camiño. Agardo cumprir coas expectativas.
Comentários