o amor e nós, como forza de traballo

E así permitiches que se inaugurase
unha fábrica de amor tolísimo,
nunca máis tiveches dereito a lamentar inundacións
e eu paguei con pel para explicarche
que para subir ao ceo
preciso dunha escaleira que me leve á túa casa.

Así. Lucía Aldao

Comentários

Anônimo disse…
Que, son moi bos os versos, eh?
O paraíso está ao teu carón.
Quérote. Amor!
son, certamente, moi bos versos.
Alédome Anónimo que me queiras.
Síntete correspondida.
;-)
un bico