de ser alguén sería, indefectiblemente, outro




sen máis que comezar co Murakami, comecei a darlle voltas ao seu xeito sinxelo e paciente de contar as cousas. É certo que se trata do primeiro libro que leo deste autor, mais alén do que di, resúltame interesante como o di.

Unha das cousas nas que rematei pensado, despois da lectura, e sen saber ben se tiña relación ou non co lido, foi que afortunadamente para min, xa non para o meu ego, son un ninguén, xa que, doutro xeito, pasaría a ser outro.
Finalmente concluín que, alén do gusto pola escrita, comparto outras cousas con este Murakami. Os Lovin' Spoonful, entre outros, malia que a el lle agraden os Red Hot Chili Peepers, grupo que me aburre especialmente, salvando se cadra algunha canción do Californiacation. E tamén o gusto por certos aspectos da soidade. Eses aspectos máis reconfortantes, o silencio, a quietude... Mais, recoñecendo en min a sociabilidade, case preceptiva, dun individuo político e, consecuentemente, social, gañada tamén cos anos, sinto unha fervente necesidade de compaña. Máis nestes días, nos que a soidade lévame a reflexións das que, se cadra, de estar acompañado prescindiría. O que case sería mellor.

Comentários

Unknown disse…
Benvido ao universo Murakami.

Compartes o sol dalgunha destas tardes?

Saúde!