Hoxe choveu todo o día, polo que o campo de tuias no que tocou traballar estaba absolutamente enchoupado. A diferenza dos días de calor, cando chove se ben acentúanse certos aromas, déixanse de percibir con intensidade outros, como é o caso dos aceites esenciais que, termolábiles, desprenden as tuias ao cortalas en días de calor. Neses días, apréciase, por unha banda, o intenso cheiro á mestura de carburante e aceite, así como o lubricante queimado da cadea, todo mesturado co cheiro á recina que se desprende das capas exteriores da madeira, máis próximas á cortiza. Son eses momentos, nos que cómpre separar a espada da motoserra da árbore e aproximar o nariz ao corte, aínda fumegante, para percibir os matices.
Pola contra, cando chove, mitíganse os aromas, mesturados cos cheiros que se desprenden das follas e doutras partes da árbore, facéndose máis difícil acceder aos olores propios do corte, esa mestura entre natureza e acción humana. Por outra banda, fican patentes os efectos da ferida, escorregando, para mesturarse coa auga apozada no chan, refachos de luces multicores procedentes do lubricante, da gasolina, que proporcionan á desfeita unha beleza que incide no paradoxo.
Na imaxe, unha compañeira ensemesmada coa tarefa, sensible a outros efectos, máis psíquicos, producidos polo traballo.
Pola contra, cando chove, mitíganse os aromas, mesturados cos cheiros que se desprenden das follas e doutras partes da árbore, facéndose máis difícil acceder aos olores propios do corte, esa mestura entre natureza e acción humana. Por outra banda, fican patentes os efectos da ferida, escorregando, para mesturarse coa auga apozada no chan, refachos de luces multicores procedentes do lubricante, da gasolina, que proporcionan á desfeita unha beleza que incide no paradoxo.
Na imaxe, unha compañeira ensemesmada coa tarefa, sensible a outros efectos, máis psíquicos, producidos polo traballo.
Comentários