E aquí estou de volta, facendo de tripas un corazón escatolóxico. Recréome mirando os asuntos sen resolver que estendo desorganizadamente pola mesa, para velos todos sen esquecerme de ningún. Son asuntos urxentes, pero dos que agardo algunha documentación que ha chegar por correo ordinario ou da man dalgunha parte interesada, e que ate entón esperan con impaciencia o momento no que serán presentados perante a administración correspondente e definitivamente arquivados. Entre eles, o seguro dun tractor que me ameaza, dende a miña dereita, coas cores alternas do timbre dunha correduría; a inapelable revisión de facenda, que me acosa pola esquerda; os seguros do gando, que tantos problemas están causando. Aínda por riba, fáltame o driver da impresora que xace inerte ao meu carón, unha Minolta PagePro 8L, que se nega a funcionar correctamente se non lle instalo o seu programa preferido.
De cando en vez, ollo de esguello a tarxeta que me deu onte o director da Urbana 5 da Caixa e lembro a miña entrevista, con el solemne do outro lado da mesa e eu,moito menos insigne, coa barba de dúas semanas, olleiras ate os pés e os incómodos tenis, que levo só cando, coa choiva, mollo os zapatos. Díxenlle que tiña a firme intención de publicar un libro e miroume sorrindo, como pensando este pobrecito no encuentra quien le publique sus libros. Logo marchei, como non podía ser doutro xeito.

Comentários

Anônimo disse…
Sr. director:

O seu Centro é caca, caca a súa sucursal. O seu favor é caca, a súa posición é fecal. Caca o seu coche roubado. Caca a súa casa incendiaria. Caca os libros que vostede edita, mercader de papel. Caca real son os caras que vostede acuña, imprime e acredita. Porque vostede é caca, Caca a súa señora, caca os curas aos que entrega os seus fillos, que son caquitas. Merda da boa!


Saúde, poetas!
Outubro morre,
gora san martiño!