Dende que, aló polo ano 1985, o señor Georgie Dann sacara El chiringuito, famosa por ser a canción do vran daquel ano, foron moitos outros chiringuitos os que proliferaron, á marxe daqueles establecementos a pé de praia que incumprían e incumpren de maneira flagrante a lei de costas, senón, e neste caso, de xeito paralelo á política de privatizacións de servizos públicos que vén propugnando a Unión Europea.
Directamente vencellados co eido rural, a UE destina para distintas ‘organizacións’ pretendidamente galegas arredor de tres millóns de euros, só para cuestións relacionadas coa formación. Instrución da que, por outra banda, é difícil coñecer os criterios de selección do alumnado, a realización real dos cursos, a finalidade dos mesmos e a conseguinte validez legal da formación. O que afecta, en definitiva, á transparencia do proceso.
E isto, mentres a Administración Pública, que é a que fai a formación reglada e con validez legal, ve mermada a súa capacidade para levar a cabo proxectos, no eido rural no que nos estabamos a circunscribir, como a incorporación de mozos e mozas na actividade agraria, plans de mellora e modernización de explotacións agrarias, etc, en favor dos famosos chiringuitos, que dispoñen dun montante para realizar as súas actividades, que, sen pretender dubidar das súas intencións, introdúcense no eido rural con criterios dispares e, maiormente, contraditorios co resto de organizacións e organismos públicos. Deste xeito, e tan só a modo de exemplo, temos a nada desdeñable cantidade de setecentos cincuenta mil euros recibidos, do Fondo Social Europeo, por ASEFOGA e a Fundación Biodiversidad para realizar formación, e ate media ducia de asociacións máis que, en ámbito territorial galego, reciben en suma ate tres millóns de euros neste concepto.

Comentários

Lúa disse…
....en fin.....
bicos!