comestas tamén as pedras da memoria
.
onde
miña naiciña
gardamos as figuras retóricas
que xa non queda lume na lareira
Sempre dixen que a memoria era unha cousa fodida. Hoxe mesmo, repasando hemerotecas de diferentes xornais, descubrín declaracións contradictorias en relevantes persoeiros da vida pública deste país. Isto levoume a facer unha pequena aposta comigo mesmo para ver se recentes declaracións feitas por organizacións agrarias do mesmo país ao que me refería antes, serán motivo de certa rectificación no futuro, sen repercusións algunha, claro, xa que ao verquer todo tipo de infundias e aseveracións un conta con que, co paso do tempo, o grande público dea ao esquecemento a liña seguida no pasado máis recente. Famosa fora aquela do señor Aznar na que, ao comezo da gerra en Irak (desta última, claro), aseguraba que tiña informacións que falaban de non sei que armas de destrucción masiva, para, co tempo, aseverar, coa mesma firmeza coa que asegurara nun principio a existencia destas, que el nunca dixera que tiña indicios claros, etc, etc...
pois co tema da compra-venda de quota láctea venvos pasar unha cousa, non igual por suposto, pero si cun trasfondo de certa imprecisión tendenciosa. É sabido que a compra de quota láctea pasou a ser controlada polo Estado, cousa que debeu ser así dende o comezo desta. Logo todas aquelas persoas que compraron quota por compra a particulares a prezos elevadísimos por mor da especulación conseguinte ao descontrol da compra-venda, agora buscan maneiras de saltarse esa novísima regulamentación mediante a formación de sociedades. Ben, o que eu digo é, por que eses que acusan á administración pública de poñer certos impedimentos a esas sociedades (que certamente son unha demanda de certos sectores da poboación), non explican publicamente as consecuencias fiscais, por exemplo, que pode conlevar a realización desas sociedades. Se cadra, porque resulta ser unha medida populista reinvidicar certas irregularidades asumidas por unha porcentaxe importante da poboación, malia que co tempo haxa que cambiar o discurso ou, sinxelamente, agochalo.
.
onde
miña naiciña
gardamos as figuras retóricas
que xa non queda lume na lareira
Sempre dixen que a memoria era unha cousa fodida. Hoxe mesmo, repasando hemerotecas de diferentes xornais, descubrín declaracións contradictorias en relevantes persoeiros da vida pública deste país. Isto levoume a facer unha pequena aposta comigo mesmo para ver se recentes declaracións feitas por organizacións agrarias do mesmo país ao que me refería antes, serán motivo de certa rectificación no futuro, sen repercusións algunha, claro, xa que ao verquer todo tipo de infundias e aseveracións un conta con que, co paso do tempo, o grande público dea ao esquecemento a liña seguida no pasado máis recente. Famosa fora aquela do señor Aznar na que, ao comezo da gerra en Irak (desta última, claro), aseguraba que tiña informacións que falaban de non sei que armas de destrucción masiva, para, co tempo, aseverar, coa mesma firmeza coa que asegurara nun principio a existencia destas, que el nunca dixera que tiña indicios claros, etc, etc...pois co tema da compra-venda de quota láctea venvos pasar unha cousa, non igual por suposto, pero si cun trasfondo de certa imprecisión tendenciosa. É sabido que a compra de quota láctea pasou a ser controlada polo Estado, cousa que debeu ser así dende o comezo desta. Logo todas aquelas persoas que compraron quota por compra a particulares a prezos elevadísimos por mor da especulación conseguinte ao descontrol da compra-venda, agora buscan maneiras de saltarse esa novísima regulamentación mediante a formación de sociedades. Ben, o que eu digo é, por que eses que acusan á administración pública de poñer certos impedimentos a esas sociedades (que certamente son unha demanda de certos sectores da poboación), non explican publicamente as consecuencias fiscais, por exemplo, que pode conlevar a realización desas sociedades. Se cadra, porque resulta ser unha medida populista reinvidicar certas irregularidades asumidas por unha porcentaxe importante da poboación, malia que co tempo haxa que cambiar o discurso ou, sinxelamente, agochalo.
Comentários