camiñar por Compostela


'Dubido da inocencia do eufemismo'

isto escribino cunha maquiniña desas que teñen un teclado e unha pantalliña, onde se poden escribir unha chea de cousas, para logo imprimilo nun papel autocolante. Pasei unha chea de tempo tentanto escoller un tipo de letra que fose axeitado para saír co papeliño a pasear polo casco vello de Compostela. Disto xa fai, cando menos, un par de semanas, pero se cadra aínda está adherido á superficie onde o deixei.

a cuestión é que estaba a traballar nuns versos, que todos xuntos han formar un poemario, baixo o título de 'cando a música remata', e pensei en ir deixando pegadas desta nova iniciativa, pero a cousa quedou tan só niso, unha única nota perdida nunha morea de rúas. ben, coido que foi perto da Sala Yago.


Comentários

Anônimo disse…
Cuando la Música Termina

La música termina
y finaliza el "show".
En el sucio "back-stage"
se enfría el sudor.
Las luces se apagan,
un foco en un rincón.
Trastienda del rock and roll,
el fin de la función.

Tanto os he querido
y ahora solo me dejais.
Resuenan mis oidos,
es que he vuelto a soñar?
Guitarras en silencio,
silencio en el local.
Se acaba la fiesta,
comienza el funeral.

Y asi todas las noches
al terminar de tocar,
queda algun amigo que
te quiere animar.
Se llenan los vasos
y tratas de olvidar
y no pensar lo triste que es
cuando os marchais.

Aquí acaba la historia
del fin de un recital.
Aunque todo vaya bien,
que triste es el final.
Una vez me dijeron,
por favor escuchad,
"que la mayor tristeza es ver
a un amigo marchar".


Los Suaves